Aman dikkat, şayet yakalanırsanız, Cannes’da yağmur en çok gazeteciyi ıslatıyor. Kısa süren sağanakların sizin tam da iki sinema ortası koşturmalarınıza denk gelmesi tam bir felaket çünkü otele gidecek vakit yok, altınızda sizi kurtaracak bir araba yok, kuruyacak rahat bir ortam yok. Yanınızda daima şemsiye taşımak da esasen dolu çantanızda fazladan bir yük demek. Üstelik o şemsiyeyi bile nasıl kurutacağınız meçhul…
Bu ortada otomıbil demişken, yıllardır şenliğin resmi arabası olan Renault bu yıl bayrağı BMW’ye devretmiş, ki bu da önemli bir değişiklik manasına geliyor çünkü daracık Cannes sokaklarında ve birçok vakit başka araçlara kapalı ana caddede en çok BMW modelleri çarpıyor göze; az buz reklam değil..
Uzatmayalım, yağmurlu bir akşamda vardığım Cannes’da 75. sefer düzenlenen cannes Sinema Festivali’nde geçirdiğim birinci gecenin akabinde sabah birinci iş Emin Alper’in Muhakkak Bir Bakış kısmında yarışan son sineması “Kurak Günler”i izlemek üzere kent merkezine 20 dakika uzaklıktaki Cineum sinemalarına gitmek için otobüse bindim ve ucu ucuna da olsa yetiştim. Yaklaşık 30 kişinin bulunduğu salon tahminen Şenlik Saarayı’ndakiler kadar devasa değildi fakat projeksiyon kalitesi İstanbul’un en kıymetli kimi salonlarına fark atacak derece yüksekti.
EMİN ALPER’İN SİNEMASI ŞİMDİKİ SIKINTILARA DEĞİNİYOR
“Kurak Günler” bugünün Türkiye’sinde tartıştığımız çabucak her soruna değinen ve bilhassa finaliyle insanı büyüleyen bir sinema. Bayana şiddet, yargının yozlaşması, homofobi, siyasi çürümüşlük, kutuplaşma, medyanın kepazeliği… Ne ararsanız var. Kendisi de sinemada minik bir rol üstlenen (Hitchcock misali, daha evvel de sinemalarında görülmüşlüğü var) Emin Alper’in senaryosunu yazıp yönettiği ve Selahattin Paşalı’nın başrolünü üstlendiği sinemada yeni tayin olduğu bir Anadolu kasabasında ucu bürokratik hiyerarşinin en üstlerine kadar uzanan bir yolsuzluk davasını sonuca ulaştırmaya çalışırken çeşitli kumpaslarla karşı karşıya kalan genç bir Cumhuriyet Savcısının yaşadıkları üzerinden çarpıcı bir memleket panoraması çiziliyor.
Ekin Koç, Selin Yeninci, Erol Babaoğlu, Fazilet Şenocak, Sinan Demirer ve hiç konuşmasa da sinemanın en değerli tiplemelerinden birini perdeye taşıyan Eylül Ersöz’ün başka rolleri üstlendiği “Kurak Günler” muhtemelen Emin Alper’in izleyiciyle en direkt buluşan sineması olacak, vizyona girdiğinde.
BAŞKAN’IN YEMEK DAVETİ
Sinemanın çabucak sonrasında tekrar Cannes merkeze dönerek Belediye Lideri David Lisnard’ın konut sahipliğini üstlendiği basın yemeğine katıldım. Bu sefer yanımda 40 yılı aşkın bir müddettir şenliği takip eden ve gazetemizde yazılarını keyifle okuduğunuz Mehmet Basutçu da vardı.
Altın Palmiye heyetinin de geldiği ve her bir üyesinin 75. yıla özel bir anı defterini imzaladığı yemek daveti Cannes’a yüksekten bakan tarihi bir kalenin bulunduğu bölgedeydi ve yaklaşık 500 kişilik bir basın kümesini ağırlıyordu.
Akşam saatlerinde yarış dışı olarak Cannes’da gösterilen “Elvis” sinemasının galası vardı (yönetmen Baz Luhrmann’ın belindeki altın ve elmaslarla süslü Elvis tokalı kemer görülmeye değrdi doğrusu) ve Tom Hanks başta olmak üzere bir sefer daha dünya sinemasının uzunluk gösterdiği kırmızı halı seremonisi şenlik gündemini belirleyecekti.
Biz ise, yani ıslanmaktan korkan gazeteciler, bir gözümüz ve kulağımız kırmızı halıda olsa da salondan salona koşarak sinemaları izlemeye devam ediyorduk.