Çocuk Psikolojisi Derneği Lideri Süleyman Hecebil, “Çocuklar için projesi olan bir siyasi parti var mı?” başlıklı yazısında çocukların meselelerine ait kıymetli değerlendirmelerde bulundu. Bu soruyu 20 yıldır uygulamaya konulmadığı için iktidar ve destekçilerine sormadığını belirten Hecebil muhalefete seslendi.
Hecebil şunları söyledi:
“Her gün TV kanallarında, toplumsal medyada, partilerin küme toplantılarında ve siyasalların açıklamalarında çabucak her bahis hakkında fikirleri, vaatleri ve projeleri duymak mümkün. Ancak çocuklar için ortada bir söylenen birkaç cümle dışında bir proje yahut çalışmadan kelam edildiğine şahit oldunuz mu? Ben olmadım. Artık, iktidardaki ve destekçisi siyasi partiler hariç öbür tüm siyasi partilere soruyorum: Çocuklar için bir projeniz, bir hazırlığınız ve bir çalışmanız var mı? (İktidardaki ve destekçisi partilere sormuyorum zira bir projeleri olsaydı yirmi yıldır uygulamaya koyarlardı. Bazen onlar da çocuklardan kelam ediyorlar lakin, çocukların geleceğinden ve gereksinimlerinden değil sayısından kelam ediyorlar. Çabucak söyleyeyim çocuklar sayılardan oluşmaz.) Bu gün ülkemizdeki ekonomik durumdan ve siyasi tercihlerden en çok çocuklar etkileniyorlar. 2021 TÜİK datalarına nazaran çocuklar ülke nüfusunun yaklaşık yüzde 27’sini (22 milyon 738 bin 300) oluşturuyorlar. Yani her dört bireyden biri çocuk.
Çocuk Psikolojisi Derneği Başkanı Süleyman Hecebil
Bu gün çocuklarımızın büyük problemleri var. Bunlar:
1.Temiz ve sağlıklı besine ulaşma yani kâfi ve istikrarlı beslenme problemleri var. Yoksunluğun derinden hissedildiği ailelerde (genelde bu çeşit ailelerin çocuk sayıları ikiden fazla oluyor) karbonhidrat yüklü beslenme kelam bahsidir. Meğer çocuğun sağlıklı vücut ve zeka gelişimi için proteine gereksinimi vardır.
2.Çocukların pak suya ulaşma meseleleri vardır.
3.Okula giden çocukların pak ve inançlı okul, pak sınıf, pak tuvalet muhtaçlıkları vardır.
4.Çocuklar okullarda, ders kitaplarında, birtakım kelamda ve kontrolsüz eğitim kurumlarında dogmatik bilgilere maruz kalmaktadırlar. Dogmaya maruz kalan çocukların muhakeme ve düşünme yetileri gelişmiyor. Çocukların muteber kitaplara ve kaynaklara ulaşma sorunu var.
5.Çocuklarımız okullarda öğrenemiyorlar. Bunu yapılan imtihanların sayısal datalarına bakarak anlamak mümkün. O denli ki MEB ve YÖK, yıllardır uygulanan üniversite imtihanı puan barajlarını kaldırmak zorunda kaldılar. Kaldırılmasaydı üniversite kontenjanları boş kalacaktır. Çocuklarımız öğrenemiyorlar, zira okuldan, derslerden ve eğitim etkinliklerinden keyif almıyorlar.
6.Devlet okulları yüklü olmak üzere ortaokul ve lise seviyesindeki öğrencilerin “okula yabancılaşma” meseleleri var. Okullar giderek “çocukları ilişkin olmadıkları bir dünya” haline dönüyor.
7.Yoksunluğun nispeten daha derin hissedildiği bölümlerde eğitim çağındaki çocukları okul dışında kalma, personel çocuk olma, erken evlendirilme üzere tehlikelerle iç içe yaşıyorlar. Açık öğretim ortaokul ve açık öğretim lise uygulamaları çocuklar için kelam konusu tehlikeleri körüklemektedir. Bu durumdan öncelikle kız çocukları etkilenmektedir.
8.Ekonomik nedenlerden ötürü gelir dağılımı uçurumu çocuklar ortasındaki ömür şartlarındaki eşitsizliği derinleştirmiştir. Artık ülkemizde bir fırsat eşitliğinden kelam etmek asla mümkün değildir. Bu gün net bir formda sınıfsal farklılıklar vardır. Bir tarafta yarıyıl tatilinde çocuğunun kayak yapacağı oteli seçmekte zorlanan aileler, başka tarafta temel ihtiyaçlarının (açlık, susuzluk ve güvenlik) peşinde koşan aileler. Çocukların “yaşamda fırsat eşitliğine” gereksinimleri vardır.
Şimdi siyasi partilere tekrar soruyorum: Çocuklar için bir projeniz var mı? Pekala Z Nesli için? Siyasi partiler gençler için daha çok telaffuzda bulunuyorlar çocuklar için daha az. Sanki çocuklar oy kullanmayacakları için olabilir mi? Evet kullanmıyorlar, lakin şimdilik. Bu günün küçüğü yarının büyüğü değil mi? Haydi gelin çocuklarımızın problemlerin deva olacak tahlilleri ve projeleri birlikte üretelim. Sesimi duyan var mı?”