Maher Mezahi
Kuzey Afrika Spor Muhabiri
Getty ImagesFas, Katar’da süren Dünya Kupası’nda Salı günü büyük bir sürprize imza attı ve İspanya’yı eleyerek çeyrek finale yükseldi.
Kazablanka, Rabat, Marakeş’in yanı sıra birçok Batı Avrupa ülkesinde de kutlamalar vardı.
Fas Hükümdarı 6. Muhammed da ülkesinde kutlamalara katıldı.
Faslı futbolcular maçın akabinde dans etti, birbirlerine sarıldı, soyunma odasında gözyaşları tutulamadı.
Karşılaşmadan evvel “Başta bizi destekleyen sırf Faslılardı. Artık Afrikalılar ve Araplar katıldı” diyen Fas Teknik Yöneticisi Walid Regragui, “Bir noktada inanmalıyız. Sıkıntı olsa da neden bir Afrika kadrosu Dünya Kupası’nı kazanmasın?” dedi.
En verimli yıllarını Fas’ta teknik yöneticilik yaparak geçiren ve Afrika’nın en yüksek seviyede teknik yöneticilik diplomasını veren kurumda misyon yapan Regragui, Afrika futbolu için yanlışsız olan her şeyi temsil ediyor: Genç, korkusuz, yetenekli ve kozmopolit.
Getty ImagesBaşarısızlığın sömürgeleşmeyle bağlantısı var
Senegal Teknik Yöneticisi Aliou Cissé, Cezayir Teknik Yöneticisi Djamel Belmadi, Tunus Teknik Yöneticisi Radhi Jaidi ve Güney Afrika Teknik Yöneticisi Benni McCarthy, Afrika’nın önde gelen öteki teknik adamları.
Katar’daki Dünya Kupası’nda birinci defa 5 Afrika ülkesinin Afrikalı teknik yöneticilerle yoluna devam etmesi tesadüf değil.
Fakat Regragui haklı mı? Afrika kendisine “Dünya Kupası’nı kazanabilir miyim?” diye sormalı mı?
Afrikalı bir spor muhabiri olarak geçmişte bana, Pele’nin 1970’lerde yaptığı, 2000 yılından evvel bir Afrika ekibinin Dünya Kupası’nı kazanacağı istikametindeki kestirimi sorulduğunda, onun çok savlı olduğunu söylerdim. “Pele bunu muhtelemelen hissederek öngörmedi” derdim.
Bu yıl, karşılığımı gözden geçirdim. Kendime sordum: Geçmişte Afrika ülkelerini Dünya Kupası’nı kazanmaktan alıkoyan neydi?
Bu, kıtanın sömürge haline gelmesiyle başlıyor.
1930-1962 yılları ortasındaki 7 Dünya Kupası’nda Afrika’dan sadece Mısır, 1934’te turnuvada yer aldı. FIFA, bağımsızlığını kazanmış olsa dahi Afrika ülkelerinin turnuvaya direkt katılmasını reddediyordu.
Getty Images 2010 Dünya Kupası Güney Afrika’da düzenlendi Sonunda Afrika ülkelerine eşit yer ayrılacak
1966 yılında Afrika ülkeleri İngiltere’deki Dünya Kupası’nı boykot etti. FIFA’dan turnuvaya garanti iştirak hakkı istediler. 1970’de istediklerini aldılar.
40 yıldan uzun müddettir Afrika kadroları turnuvada muvaffakiyetler elde etti. 1982’de Cezayir’in Batı Almanya’yı, 1986’da Fas’ın Portekiz’i, 1990’da Kamerun’un Arjantin’i yenmesi üzere.
FIFA 1982 Dünya Kupası’nda Afrika ülkelerine sırf iki kontenjan ayırdı. Bu sayı 1994’te üçe, 1998’de beşe yükseldi.
Bazıları son 12 yılda Afrika ülkelerinin aldığı zayıf sonuçlara işaret edebilir. Lakin daha fazla Afrika ülkesinin Dünya Kupası’nda gayret etmesinin, kıtada futbolun gelişimine katkı sağlanmadığını kim söyleyebilir?
Sadece Dünya Kupası’na iştirak için alınan para bile Afrika’da temel futbol altyapısının gelişmesini sağladı. Bu da oynanan oyunun kalitesine yansıdı.
Dünya Kupası’nın başlamasından neredeyse 100 yıl sonra, 2026’da Afrika sonunda başkalarıyla eşit yere sahip olacak.
Ev sahibi olmanın da turnuvada başarılı olmaya katkısı büyük.
Güney Kore 2002’de turnuvayı düzenleyen ülkelerden biriydi ve yarı finale yükseldi. 2010 yılında Güney Afrika’da da Gana yarı finale çok yaklaşmıştı.
Bu hakikaten yalnızca tesadüf mü? Bu yıl Asya ve Afrika’nın başarısı ortada.
Kamerun, Dünya Kupası’nda Brezilya’yı yenen birinci Afrika grubu oldu. Tunus, Fransa’yı yendi. Fas evvel küme birincisi olarak son 16 cinsine çıktı, İspanya’yı eleyerek çeyrek finalde Portekiz’le eşleşti.
Milli grupları Arjantin’i yenen Suudiler, Faslılar, Tunuslular gruplarının tarihi başarılarıyla coştular.
Fas’ın teknik yönetici Walid Regragu’nin dediğini doğrulayıp turnuvayı kazanması, bu sürecin taçlandırılması olur.
Fas turnuvayı kazanmaktan, yalnızca olağan mühletleri hesaba katarsak, sadece 270 dakika uzakta, tahminen de artık inanmaya başlama vakti gelmiştir.