Milliyetçi Hareket Partisi Genel Lideri Devlet Bahçeli, ‘Ülkücü Şehitleri Anma Günü’ programında yaptığı konuşmada 27 Mayıs 1960 darbesini anmadı. Bahçeli geçen yıl yaptığı konuşmasında darbeye ve 27 Mayıs 1980’de gerçekleşen Gün Sazak suikastine “27 Mayıs 1960 darbesi ulusal iradeye doğrultulmuş silah iken, 27 Mayıs 1980 milliyetçi duruşa hunhar bir suikastın ifadesidir” tabirleriyle değinmişti. MHP’nin kurucusu Alparslan Türkeş‘in 27 Mayıs darbesinin önde gelen isimlerinden olması nedeniyle bu bildiri çok tartışılmıştı.
Bahçeli konuşmasında, dedi.
Bahçeli konuşmasında şu tabirleri kullandı:
“Merhum Şairlerimizden Orhan Şaik Gökyay, ‘Bu vatan kimin’ isimli şiirinde ağyarını mani efradını cami sözlerle şöyle seslenmişti:
‘Bu vatan toprağın kara bağrında,
Sıradağlar üzere duranlarındır.
Bir tarih boyunca onun uğrunda,
Kendini tarihe verenlerindir’
Uğruna kaç fedakârlıkların yapıldığı, müdafaası yolunda dökülen kanların ırmak üzere taştığı bu cennet vatanın, mensubiyetinden iftihar ettiğimiz aziz millet varlığının manevi muhafızları elbette şehitlerimizdir.
Şehitlik en büyük makam, en yüksek mertebedir. Hakikaten şehitler peygamberlere komşu mesabesindedir.
Cenab-ı Allah Bakara Suresi’nde şöyle buyurmaktadır:
‘Allah yolunda öldürülenlere ölüler demeyiniz. Tersine onlar diridirler, ama siz anlayamazsınız’
Türkiye’nin en çetin ve kuvvetli yıllarında, sonunu ve sonucu düşünmeden, çıkar hesabı yapmadan, zevki sefaya dalmadan, nefislerinin esaretine kapılmadan bir hilal uğruna şehit düşen dava arkadaşlarımıza şükran borcumuz tarifsiz ve sınırsızdır.
‘Bir gül bahçesine girer üzere kara toprağın bağrına girdiler’
Bir gül bahçesine girer üzere kara toprağın bağrına girdiler. Vurulup tertemiz alınlarından uzansalar da, gerçekte cennetin açılmış kapılarına yürüdüler. Bir mefkureleri vardı, istikameti Kızılelma’ya kadar açılıyordu. Bu duruşları vardı, kaynağı Ötüken’e kadar ulaşıyordu. Bir sevdaları vardı, bahtı ve kavli vatan ve milletin varoluşuyla bütünleşmişti. Şehitlerimiz hesabi değil hasbiydi, hercai değil haysiyet ve heybetle birleşmişlerdi. Dahası gelip süreksiz heveslerle değil muazzam ve muazzez maksatlarla sözlenmişlerdi.
Ülkücü şehitlerimiz kutlu davamızın gayret timsalleridir. Her birisi Yusuf yüzlü, kurt bakışlı, hilal kaşlı, Yunus istekli, Yavuz yürekliydi. Bazen bir sokak ortasında, bazen bir yurt köşesinde, bazen bir okul koridorunda akın ve suikasta maruz kaldılar. Vuruldular, fakat taviz vermediler. Düştüler, ancak boyun eğmediler. Can verdiler, fakat vatanı vermediler, Türk-İslam idealinden vazgeçmediler. Son nefeslerinde bile endişeyi korkuttular, hainleri ürküttüler, imanlarıyla devleşip şehadet şerbetinden yudum yudum içtiler. Biliyor ve inanıyoruz ki, insan Allah’ın bir ayetidir. Ve insan eşrefi mahlukattır, yani yaratılmışların en onurlusudur. Şehitlerimiz kutlu davamızın onur tacı, bu fani dünyanın onur tahtıdır.Onlar her bölümün adamı değil, davalarının serdengeçtileriydi.
Zalim ve ziyanlı ideolojik tasalluta karşı yalnızca akıl, gönül, iman ve yürekleriyle değil ruhlarıyla da direndiler. Kemiyet ve keyfiyet ayrımında taraflarını açıkça belirlediler. Türkiye’yi sokaklarda teslim almak için alana sürülmüş piyonların, kiralık figüranların, iradesiz ve ilkel dürtülerin vaktin ve tabanın her noktasında karşılarına çıktılar, nihayetinde oyunlarını bozdular. Uğraşlarında haklıydılar, münasebetlerinde halktan yanaydılar, müktesebatları hakikatle pekişmişti, elhak mükâfatlarını da Hakk’tan bekliyorlardı.
‘Devşirilmiş zihniyetlere terk edecek bir ülkemiz dün yoktu, bugün de yoktur’
Türk ahlak ve iman gücünü çatlatarak, beliren o meşum çatlaktan emperyalizme kapı açmak için sıraya girenler şehitlerimizin direnciyle karşılaştılar. Ülkücü şehitlerimiz, tıpkı Çanakkale’de yaşandığı üzere, tıpkı Ulusal Gayret yıllarında görüldüğü üzere, tarihin emanetlerini omuzlayarak, ulusal ve manevi kıymetleri iliklerine kadar özümseyerek Türkiye’yi geçmek isteyenlere cüretlerinin bedelini çok ağır ödetmişlerdir. Milliyetçi-Ülkücü Hareket muhtaçlık hasıl olursa, karanlık emeller bir kere daha sahneye çıkarsa, bilinmelidir ki, mazisindeki emsalsiz fedakarlıkları tekrarlamaya, Türk milletinin geri dönmeyi düşünmeyen 57’inci Alayı olmaya hazırdır, buna da yeminlidir. Şehitlerimizin gayreti boşuna verilmemiştir. Gencecik fidanlarımız, şimdi bıyığı yeni terlemiş dava arkadaşlarımız boşu boşuna kara toprağa girmemişlerdir.
Şu hatırlatmayı bilhassa yapmak isterim ki, Türk milleti üzerinde kimlerin hain ve hasmane planı varsa, milliyetçi-ğlkücü hareketin de onlarla kapanmaz, kapanmayacak hesabı vardır. Ve yeri geldiğinde bu hesap kıran kırana görülecektir. İntikam kuyruğuna girenlere sesleniyorum, intikam alanların en iyisi Allah’tır. Bizim yolumuz hak yoludur, hakikat yoludur, Allah’ın yoludur. Devşirilmiş zihniyetlere terk edecek bir ülkemiz dün yoktu, bugün de yoktur.
İşbirlikçiliğin kafesine girmiş mandacılara, ihanetin kulvarında peş peşe koşan, bunu da demokrasi ve özgürlük kriteriyle tevil eden köksüzlere ne tarihimizi yargılatırız, ne milletimizi sorgulatırız, ne de devletimizi kirli ellerine bırakırız.
Ölürsem şehit kalırsam gaziyim diyen soylu iradeyi hiçbir gücün kıramayacağını, hiçbir atağın yıkamayacağını, hiçbir zalimin teslim alamayacağını ikazen söylemek ve muhataplarına ilam etmek isterim.
Bu aziz vatanın, bu kutlu milletin sırf fert fert insanı değil, birebir vakitte ırmakları de gazidir, dağları da kahramandır.
‘Bizim yol haritamızı şehitlerimiz çizmiştir’
Ülkücü şehitlerimiz bizim her daim övüncümüzdür. Onlar bayraktır, kalbimizin gönderinde, maşeri vicdanın doruklarında dünya durdukça dalgalanacaklardır. Hangi birisini sayayım ki? Hangi birisinin destanlaşmış gayretini anlatayım ki? Her birisi devamlı körüklenen ateşin içinde milletine ve vatanına can suyu taşımış, bundan da asla pişmanlık duymamış yiğitlik sembolüdür. Bu yüzden Milliyetçi-Ülkücü Hareket’in toplumsal maliyeti çok fazladır.
Bizim yol haritamızı şehitlerimiz çizmiştir. Yüreğimizin feyzi aziz ceddimizdir. Kuvvetimizin ve kudretimizin temeli ulusal tarihimizdir. Bizim gidecek bir yerimiz yoktur. Gitmeye niyetimiz yoktur. Göndermek için tertip içinde olanları da doğduklarına pişman etmek boynumuzun borcudur. Gözlerine kara perde inenlerin dedikodularına, Türk düşmanlarına uyduluk yapanların provokasyonlarına göz yummamız, yol vermemiz akıl ve mantık inkarıdır.
En başta şehitlerimizin gayretlerini bihakkın sürdürmekle sorumluyuz.
‘Haine cüret veren merhametin zulme yakın olduğunun bilincindeyiz’
Çünkü Milliyetçi-Ülkücü Hareket karanlığın yamacından parlayan meşale, geleceği kucaklayan fikir ve niyet medeniyeti, dosta inanç ve huzur veren, düşmana endişe ve hüsran vaat eden millet çınarıdır.
Merhametliyiz, ancak haine yürek veren merhametin de zulme yakın olduğunun şuurundayız. Şehitlerimizin yüzünü kara çıkarmayacağız. Onların ruhlarını muazzep etmeyeceğiz. Satanlardan, korkanlardan ve kaçanlardan olmayacağız. Maskeli demokratlarla, mayası ve meşrebi karışık uydurma zihniyetlerle, parayı verenin düdüğünü çalan sabıkalı çıkarcılarla, Türkiye’ye ve Türk milletine karşı ölümcül operasyonların içinde olan alçaklarla sonuna kadar çabayı sürdüreceğiz. Yılmayacağız, yıkılmayacağız, kesinlikle başaracağız.
Şehitlerimizin destanını aleme okuyacağız.
Birbirimizi sevip hürmet duyacağız. Zira melanetin ve hıyanetin kol gezdiğini, rehavetimizi ve yumuşak karnımızı kolladığını asla unutmayacağız. Biz her şeyden evvel bir siyasetten daha fazlası olan büyük ve kutsal bir davanın temsilcileriyiz. Dava beşerinin sahip olması gereken üstün meziyetlerle donanacağız. Biz bu ülkeyi çok seviyoruz. Birileri istedi diye de unsurlarımızdan ve ülkülerimizden asla ödün vermeyeceğiz.
Gökkubbede güzel bir seda bırakmaktır muradımız. Türkiye’miz için gerekirse sıkıntıyı azık etmektir niyetimiz. Bu his ve kanılarla, terörle çaba esnasında şehit olan kahramanlarımıza ve aziz Ülkücü şehitlerimize Cenab-ı Allah’tan rahmetler niyaz ediyor, manevi anıları önünde tazimle eğiliyorum. Merhum Başbuğumuz Alparslan Türkeş Bey’i, hunhar bir suikastla şehit olan eski Gümrük ve Monopol Bakanımız Gün Sazak Bey’i hürmetle, rahmetle ve minnetle anıyorum”